عجب طعم گسی دارد دروغ هایت ! وقتی به خورد گوش هایم میرود ، تمام ذهنم را جمع می کند . . .

و باز سکوت خواهم کرد تا کسی مرا دروغگو نداند . . .

خسته شدم پینوکیو ! این جا آدم ها دروغ های شاخ دار میگویند و دماغ دراز خود را جراحی پلاستیک می کنند . . .

خسته شدم پینوکیو ! این جا آدم ها دروغ های شاخ دار میگویند و دماغ دراز خود را جراحی پلاستیک می کنند . . .

پایان سریال دروغ هایت بود آخرین لبخندت و چه ساده بودم من که تا تیتراژ پایانی به پای تو نشستم…

دلم واسه شیطان میسوزه . . . ! دروغ نگفت . تظاهر نکرد . . . حتی به قیمت اخراجش از بهشت . . .

به خودت راست بگو آنگاه توان دروغ گفتن به کسی را نخواهی داشت چه برسد به عشق

اگر کسی می گوید که برای تو می میرد دروغ می گوید حقیقت را کسی می گوید  که برای تو زندگی می کند

به حرف تو رسیده ام به حروفِ نام تو باقی حرف ها را برای چه اختراع کرده اند ترکیب شان جز دروغی برای ادامه زندگی نیست!

بگو راه را گم کرده بودم بگو ساعتم خواب مانده بود اصلا بگو به مترو ساعت هفت نرسیدم برای شتابی که نداشتی بهانه ای جور کن جهان با دروغ تو زیبا می شود…

به دروغ هایش عادت کرده بودم فقط از این می سوختم که برای اثباتش میگفت : به مرگ تو